- Mówiąc skrótowo, sytuacja nie jest zła. Chociaż jest gorsza niż w wielu krajach Europy Zachodniej - powiedziała PAP prof. Maria Korzeniewska-Koseła, kierownik Zakładu Epidemiologii i Organizacji Walki z Gruźlicą Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie.

- Zapadalność jest stale wyższa niż na Zachodzie, ale mamy z kolei mniej gruźlicy wielolekoopornej, mniej gruźlicy dziecięcej. Nie da się szybko zmniejszyć całkowitej zapadalności. Po wojnie większa część społeczeństwa była zakażona prątkiem gruźlicy, chorowała i zakażała innych, ale sytuacja stale się polepsza, trend jest spadkowy - dodała.

Jak podano na konferencji, w Polsce zapadalność na potwierdzoną bakteriologicznie gruźlicę wszystkich postaci była w roku 2016 minimalnie wyższa niż w poprzednim (16,8 w porównaniu z 16,7 na 100 000 mieszkańców) i w sumie odnotowano 6444 zachorowań. To nadal więcej niż wynosi średnia dla Unii Europejskiej. Zgodnie z definicją Europejskiego Centrum do Spraw Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) taką zapadalność - mniej niż 20 zachorowań na 100 tys. ludności, określa się jako niską. Jednak dopiero przy zapadalności poniżej 10 osób na 100 tys. można mówić o zbliżaniu się do fazy eliminacji choroby.

Natomiast odsetek dzieci wśród chorych na gruźlicę oraz odsetek zakażonych HIV i przypadków lekoopornej gruźlicy MDR-TB jest w Polsce niższy od przeciętnej w UE (w przypadku dzieci ponaddwukrotnie).

Największa zapadalność odnotowano wśród Polaków powyżej 44. roku życia - około 27 przypadków na 100 000. Chorują zwłaszcza mężczyźni (69,2 proc. zachorowań). Na gruźlicę umiera w Polsce 3 razy więcej mężczyzn niż kobiet (w roku 2015 - zmarło 420 mężczyzn i 117 kobiet). Szczególnie wysoka jest zapadalność w województwie mazowieckim (24,3 na 100 000).

W roku 2016 cudzoziemcy stanowili 1,4 proc. ogółu chorych na gruźlicę w Polsce (92 osoby, z czego 5 dzieci). Były to osoby pochodzące z 30 krajów świata. Na wielolekooporną gruźlicę MDR-TB chorowało 46 osób - z tego 10 cudzoziemców.