Obowiązek płatnika
– Wyniki rejestrów prowadzonych w Polsce dla niektórych chorób ultrarzadkich są co prawda publikowane na ładnym papierze, ale bywają … do niczego – ocenia prezes Łanda i wymienia: – Niektóre rejestry nie spełniają żadnych kryteriów GRP, nie są kompatybilne z innymi rejestrami, znajdują się tam wyłącznie drugorzędowe punkty końcowe, które w ogóle nie interesują płatnika, nie rejestrują najważniejszych zdarzeń, istotnych pod względem klinicznych.
– Przy ich tworzeniu nie przestrzegano zasady, by włączać wszystkich pacjentów z danym rozpoznaniem, niektórych wykluczano, by „sobie nie popsuć statystyki“.
– Koszt prowadzenia rejestru, np. w stosunku do kosztów programu terapeutycznego jest minimalny. Dlatego tworzenie, prowadzenie i kontrola rejestrów powinna być obowiązkiem płatnika, bo tylko wtedy będzie mieć wgląd, na co rzeczywiście wydawane są środki i czy zgodnie z przyjętymi regułami – uważa Krzysztof Łanda.

Niezależność od przemysłu
W Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Holandii, Australii czy USA, prowadzenie takich rejestrów jest powiązane z porozumieniami cenowymi i polityką cenową płatnika.
To pozwala na weryfikację nie tylko zasadności decyzji refundacyjnych, ale również ceny danego produktu. Systemowe narzędzia, w tym warunkowe refundacje, które w różnych krajach noszą nazwy OIR (only in research) w Wielkiej Brytanii czy CED (coverage with evidence development) w USA, obejmują prowadzenie niezależnych od przemysłu – bardzo dobrej jakości – badań klinicznych i rejestrów.