– Dostępne wyłącznie na receptę leki przeciwzakrzepowe są istotne z praktycznego punktu widzenia. Niestety, pacjenci w poważny sposób za pośrednictwem diety (w tym jej suplementów), stosowanych leków, jak również poprzez styl życia, mogą modyfikować ich oddziaływanie na własne organizmy – zauważył dr Jarosław Woroń z Ośrodka Monitorowania i Badania Niepożądanych Działań Leków Uniwersytetu Jagiellońskiego, podczas konferencji organizowanej przez URPL na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leków przeciwzakrzepowych.

Warfaryna coraz popularniejsza
Niemniej, rozwój tej grupy leków rozwija się bardzo dynamicznie. Oprócz heparyn pojawiły się na rynku pentasacharydy, potem bezpośrednie inhibitory trombiny (niezbędna do tego, aby krew mogła prawidłowo krzepnąć) – biwalirudyna, argatroban, dabigatran. Te doustne leki to rewolucja ponieważ jeszcze niedawno stosowane były tylko w formie iniekcji podskórnych lub dożylnych.

Największy problem dla lekarzy stanowią doustne antykoagulanty (w skrócie oznaczane jako VKA). Acenokumarol pojawił się jeszcze w latach 40. XX wieku  Obecnie dużą część rynku zabiera mu warfaryna.

Jej popularność przyszła do nas ze stanów Zjednoczonych i to właśnie z nią była prowadzona większość prac klinicznych, których wyniki trudno było przenosić bezpośrednio na acenokumarol. Leki te hamują karboksylację reszt kwasu glutaminowego, które znajdują się w cząsteczkach czynników krzepnięcia II, VII, IX, X. Czynniki krzepnięcia mają określony czas połowicznej eliminacji.

Efekt przeciwzakrzepowy
Warto mieć stale na uwadze, że pełny efekt przeciwzakrzepowy obserwowany jest w trzeciej dobie leczenia acenokumarolem, a w czynnikach krzepnięcia trwa on następującą ilość godzin: II – 60, VII - 6, IX – 24, X – 40. Dobór optymalnych leków przeciwzakrzepowych to zawsze zadanie lekarza, jednak aby się to udało, pacjent musi z nim współpracować i podać mu niezbędne informacje, które będą mieć wpływ zarówno na wybór leku jak i jego stosowanie.