- My gasimy pożar. Trafiają do nas pacjenci z rozpoznaną cukrzycą, która poczyniła już w organizmie duże szkody. Czyim problemem powinna być prewencja? Ona polega na zapobieganiu otyłości i nadwadze oraz utrzymywaniu aktywności fizycznej, czyli na zmianie stylu życia. To jest problem zdrowia publicznego i społeczny. Należy jak najwcześniej zaczynać edukację wśród dzieci i młodzieży, w szkole, w domu, poprzez media społecznościowe – dodał prof. Dzida z Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego w Lublinie podczas sesji „Diabetologia – problem zdrowotny i społeczny”, w ramach Kongresu Wyzwań Zdrowotnych (Katowice, 9-10 marca).

Jego zdaniem, możemy jeszcze ustrzec się tego, co nie udało się krajom Europy Zachodniej i USA, gdzie doszło do epidemii nadwagi i otyłości u dzieci i młodzieży, czego konsekwencją są rozpoznania cukrzycy u tych osób kilka lat później: - Wiemy, że im choroba jest wcześniej rozpoznana, tym większy jest ubytek lat życia w stosunku do rówieśników bez cukrzycy. Zapobieganie cukrzycy wcale nie jest takie kosztowne, pod warunkiem, że nie robi tego lekarz. To musi być zmasowana, ustrukturyzowana interwencja i promowanie zdrowego stylu życia. Rola lekarzy jest tu tak naprawdę znikoma – przekonywał.

Bez edukacji się nie da
Na rolę edukacji zwracała też uwagę prof. Przemysława Jarosz-Chobot z Kliniki Diabetologii Dziecięcej SUM, konsultant Wojewódzka w dziedzinie diabetologii w Katowicach: - Organizacja służby zdrowia jest kluczowa, ale nie mniej ważna jest edukacja. Ponadto trzeba mieć predyspozycje do takiej aktywności. Edukator to osoba, która ma ogromną wiedzę merytoryczną, a do tego wie, jak to należy robić. Dopiero połączenie tych dwóch elementów daje efekty.

- Bez edukacji się nie da. Trzeba nauczyć pacjenta, jak żyć z cukrzycą. Jak dawkować insulinę, bez której umrze. Jak wykorzystywać nowe technologie. Mamy leczyć skutecznie, bezpiecznie i bez hipoglikemii. Dzisiaj technologia jest doskonała, ale też może zabić. Tak jak insulina jest lekiem ratującym życie, ale też zabija, szczególnie gdy mamy do czynienia z chorymi noworodkami i dziećmi.