O ile uczenie się obawy przed zagrożeniami jest zdolnością ważną dla każdego organizmu, ponieważ zwiększa szanse na przetrwanie, zbyt nasilone przeczuwanie zagrożeń może być przyczyną cierpienia - jak w przypadku PTSD.

Zespół stresu pourazowego (posttraumatic stress disorder, PTSD) to termin dotyczący szerokiego zakresu objawów psychologicznych, jakie mogą rozwinąć się u osób, które oświadczyły traumatycznego wydarzenia lub były jego świadkiem. To zaburzenie jest formą reakcji na wydarzenie tak stresujące, że przekracza zdolności danej osoby do radzenia sobie i adaptacji.

Można tu wymienić działania wojenne, zamachy terrorystyczne, katastrofy, wypadki komunikacyjne, kataklizmy żywiołowe, bycie ofiarą napaści, gwałtu, uprowadzenia, tortur, uwiezienia w obozie koncentracyjnym czy rozpoznanie zagrażającej życiu choroby.

Osoba dotknięta PTSD cierpi z powodu lęku, uczucia wyczerpania, poczucia bezradności, prześladują ją wspomnienia traumatycznego wydarzenia i koszmary senne o tematyce związanej z doznaną traumą. Unika sytuacji kojarzących się z traumą (na przykład po wypadku samochodowym unika jazdy samochodem). U niektórych objawy utrzymują się latami, prowadząc do trwałej zmiany osobowości.

Jak wykazali naukowcy z University College w Londynie oraz uniwersytetu w Zurychu, doksycyklina zaburza tworzenie w mózgu negatywnych skojarzeń związanych z traumatycznymi przeżyciami.

Badania przeprowadzono na 76 zdrowych ochotnikach. Podczas pierwszej sesji podawano im albo doksycyklinę, albo placebo. Następnie 160 razy pokazywano im na ekranie komputera kolor niebieski lub czerwony (w przypadkowej kolejności) - wyświetlaniu jednego z kolorów towarzyszył w połowie przypadków wstrząs elektryczny.

Tydzień później badanym nie podano antybiotyku ani placebo, natomiast pokazywano im te same kolory. Tym razem zamiast wstrząsu elektrycznego pojawiał się głośny dźwięk. Jednocześnie naukowcy dokonywali pomiaru poziomu stresu, rejestrując mruganie - typową reakcję na nagłe zagrożenie.