Uczestniczy debaty rozmawiali również o tym, jak poprawić leczenie szpiczaka, ponieważ większy dostęp do nowych leków sprawił, że w USA chorzy na szpiczaka żyją średnio 8-9 lat.

Konsultant krajowy w dziedzinie hematologii prof. Wiesław Jędrzejczak podkreślił, że w naszym kraju jest pełny dostęp do leków w pierwszej linii leczenia. Stosowane są również przeszczepu szpiku kostnego. W tym zakresie terapia prowadzana jest tak, jak w najbardziej rozwiniętych krajach. Brakuje natomiast nowoczesnych leków w przypadku opornego i nawrotowego szpiczaka, czyli w kolejnych liniach leczenia.

Według uczestniczących w debacie hematologów, dostępna jest u nas chemioterapia wysokodawkowa, a także glikokortykosteroidy, niektóre leki immunomodulujące oraz inhibitory proteazomu (bortezomib). Najbardziej skuteczne jest leczeniu skojarzone z użyciem kilku różnego typu leków, dwóch lub trzech.

- Nie ma dowodów, że od terapii trójlekowej bardziej skuteczna jest ta czterolekowa - powiedział prof. Jędrzejczak.

Członek Polskiego Konsorcjum Szpiczakowego prof. Krzysztof Jamroziak zwrócił uwagę, że w żadnym kraju nie są refundowane wszystkie leki stosowane w leczeniu szpiczaka. Podkreślił natomiast, że u nas w kolejnych liniach leczenia najbardziej brakuje trzech preparatów: daratumumabu, carfilzomibu i pomalidomidu.

Prof. Giannopoulos powiedział, że w przypadku szpiczaka nie ma badań wykazujących, które leki w kolejnych etapach leczenia są najbardziej skuteczne, tak jak to jest w niektórych innych chorobach nowotworowych, np. w raku piersi. Byłyby wtedy jasne procedury określające, jak należy postępować w kolejnych liniach terapii. Zawsze jednak leczenie trzeba dopasowywać do każdego chorego.

Prof. Jędrzejczak podkreślił, że bardzo ważne jest stosowanie u pacjenta tylko takiego leku, który jest u niego skuteczny. Jeśli nie działa, to trzeba z niego zrezygnować, ponieważ zwiększa oporność komórek nowotworowych na leczenie.