Alergia na pyłki drzew to jedna z najczęściej występujących postaci alergii wziewnych – według danych epidemiologicznych, w Europie dotyka nawet do kilkunastu proc. populacji.

W Europie Północnej i Środkowej oraz Ameryce Północnej pyłki drzew są jedną z najczęstszych przyczyn alergicznego zapalenia spojówek i nieżytu nosa, potocznie nazywanego katarem siennym. Dolegliwość ta w ciągu ostatniego stulecia z choroby rzadkiej przekształciła się w problem zdrowotny o skali pandemii - ostrożne szacunki wskazują, że cierpi na nią ok. miliard ludzi na całym świecie, z czego ok. 113 mln to mieszkańcy Europy.

Leczenie alergii na pyłki drzew opiera się na kilku działaniach: unikaniu substancji, na które jest się uczulonym, na leczeniu objawowym czyli farmakologicznym oraz immunoterapii alergenowej.

Immunoterapia alergenowa jest dostępna w kilku postaciach: może być podawana podskórnie w formie zastrzyków oraz doustnie w formie kropli bądź tabletek.

- U pacjentów z alergicznym nieżytem nosa zalecane jest stosowanie immunoterapii, a nie tylko leków objawowych, które łagodzą objawy i w niewielkim stopniu wpływają na zahamowanie procesów chorobowych prowadzących do astmy oskrzelowej. Immunoterapia jest w stanie zablokować ten proces i u wielu pacjentów może działać profilaktycznie – mówi prof. Marek Jutel, prezydent Europejskiej Akademii Alergologii i Immunologii Klinicznej (EAACI).

W przypadku alergii na pyłki drzew immunoterapię podjęzykową stosuje się „około sezonowo”, czyli kilka miesięcy przed i w trakcie sezonu pylenia, ale najlepiej jest ją podawać przez cały rok. Optymalne efekty leczenia uzyskuje się rozpoczynając terapię na 4 miesiące przed okresem pylenia, czyli około października. Podobne są protokoły podawania szczepionek podskórnych, w których najczęściej stosowany jest protokół całoroczny, gdzie immunoterapię podaje się przez cały rok w określonych odstępach czasu.

Materiał prasowy kampanii edukacyjnej „Zerwij z alergią wybierz zdrowie”.