Finowie objęli badaniem 4630 losowo wybranych osób - mężczyzn i kobiet w wieku 25-64 lata. Bylo to uczestnicy dwóch długofalowych fińskich badań - North Karelia Salt Study oraz National FINRISK Study. Przy pomocy podstawowych kwestionariuszy zebrano informacje na temat ich nawyków mających wpływ na zdrowie, masy ciała, wzrostu i ciśnienia krwi. Pobrano też krew do analizy laboratoryjnej, a pacjenci w różnych porach doby oddawali próbki moczu do analizy. Pomiary poziomu sodu w tych próbkach uważa się za złoty standard służący do obiektywnej oceny spożycia soli przez daną osobę. Przyjęto, że 17,1 milimola sodu w moczu odpowiada 1 gramowi spożytej soli.

Przez kolejne 12 lat śledzono stan zdrowia badanych. W tym czasie u 121 z nich rozwinęła się niewydolność serca. Okazało się, że osoby, które wraz z posiłkami konsumowały największą ilość soli, tj. ponad 13,73 grama na dzień, miały nieco ponad dwukrotnie wyższe ryzyko niewydolności serca niż ci, którzy spożywali mniej niż 6,77 grama soli dziennie.

W bardziej szczegółowej analizie, w której uwzględniono również skurczowe ciśnienie krwi, całkowite stężenie cholesterolu we krwi oraz wskaźnik masy ciała (BMI), ryzyko niewydolności serca rosło o 70 proc. u największych amatorów słonego jedzenia (ponad 13,73 gramów na dzień), o 56 proc. u spożywających od 10,96 do 13,73 gramów soli oraz o 45 proc. i 13 proc. u osób konsumujących odpowiednio 8,81 - 10,95 gramów i 6,77 - 8,80 gramów soli na dzień.

Prof Jousilahti wspomniał, że niektóre badania nie dowodzą zależności między spożyciem soli a ryzykiem chorób serca czy zgonu. Jak wyjaśnił, może to wynikać z tego, że ze względów genetycznych nie wszyscy ludzie są tak samo wrażliwi na sód (składnik soli) w diecie. Problem w tym, że obecnie niemożliwe jest prowadzenie testów, aby sprawdzić, kto w społeczeństwie ma większą sodowrażliwość. Jej genetyczne podłoże nie jest dobrze poznane.

- Nie ma zresztą potrzeby prowadzić takich badań, gdyż niezależnie od sodowrażliwości nasze fizjologiczne zapotrzebowanie na sól wynosi do 3 gramów dziennie - oceniła w rozmowie z PAP dr Pilar Mazon Ramos z Universidade de Santiago de Compostela (Hiszpania).