Szybciej przebiegające procesy starzenia się na poziomie biologicznym mogą wyjaśniać, dlaczego u osób z zaburzeniami dwubiegunowymi częściej występują choroby układu sercowo-naczyniowego, cukrzyca typu 2 czy otyłość - piszą autorzy.

W badaniach wzięło udział 63 pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi, 74 zdrowe osoby z pokrewieństwem pierwszego stopnia oraz 80 niespokrewnionych zdrowych osób.

Wnikliwej analizie poddano telomery badanych, czyli zakończenia chromosomów, które ulegają skracaniu wraz z podziałami komórkowymi. Z wiekiem telomery stają się krótsze, dlatego ich długość stanowi wyznacznik wieku biologicznego. Szybkość, z jaką telomery ulegają skracaniu, może być różna w zależności od czynników genetycznych i środowiskowych.

Wyniki analizy wykazały, że nie tylko osoby z zaburzeniami dwubiegunowymi, ale także ich krewni pierwszego stopnia mieli krótsze telomery w porównaniu z grupą kontrolną.

Podczas dalszych badań naukowcy stwierdzili, że krótsze telomery miały związek z posiadaniem mniejszego hipokampa, struktury mózgu odpowiedzialnej m.in. za regulację nastroju. Sugeruje to, że wraz ze skracaniem się telomerów spada zdolność produkowania nowych komórek nerwowych w hipokampie.

Ustalono także, że u pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi, którzy przyjmowali lit, telomery były dłuższe niż u tych, którzy nie poddali się leczeniu. Wskazuje to, że lek może spowalniać procesy starzenia się.

Naukowcy zauważają, że należy przeprowadzić więcej badań, aby sprawdzić, czy krewni osób z zaburzeniami dwubiegunowymi są również w grupie podwyższonego ryzyka chorób układu krążenia, cukrzycy i otyłości. Dalsze prace mogą także doprowadzić do opracowania metod zapobiegania przyspieszonemu biologicznemu starzeniu się pacjentów.