Według Paruszkiewicza aż 85 proc. przypadków moczenia nocnego występuje u dzieci, które mają prawidłowe wyniki badań moczu. Są to postacie niezwiązane z dodatkowymi wadami czy chorobami. Wbrew poglądom rozpowszechnionym w latach 40. i 50. nie mają one związku z zaburzeniami natury emocjonalnej czy psychicznej, ale z brakiem prawidłowej kontroli nad wypróżnianiem pęcherza moczowego.

Tylko u niewielkiej grupy dzieci mimowolne oddawanie moczu podczas snu ma podłoże psychiczne. Można je podejrzewać wówczas, gdy moczenie nocne pojawi się w wieku 8-10 lat u dziecka, które wcześniej nie miało podobnych problemów.

Wyróżnia się dwie główne przyczyny moczenia nocnego niezwiązanego z innymi zaburzeniami. Jest to zwiększona produkcja moczu w nocy, tzw. poliuria, która ma związek z niedoborem hormonu zagęszczającego mocz (wazopresyny) oraz nadczynny pęcherz moczowy. Obydwie te postacie można obecnie skutecznie leczyć.