Tyverb, w skojarzeniu z inhibitorem aromatazy (AI), jest wskazany w leczeniu chorych w okresie pomenopauzalnym z przerzutowym rakiem piersi, z dodatnim statusem receptorów dla hormonów oraz z nadekspresją HER2 (ErbB2), u których aktualnie nie planuje się stosowania chemioterapii. Chore biorące udział w badaniu rejestracyjnym nie były wcześniej leczone trastuzumabem ani AI.

Zmiana pozwolenia na dopuszczenie do obrotu opiera się na wynikach badania EGF30008, w którym wzięło udział ponad 1 200 kobiet w okresie pomenopauzalnym. W tym randomizowanym badaniu III fazy oceniano lek tyverb w skojarzeniu z letrozolem u kobiet z przerzutowym rakiem piersi o dodatnim statusie receptorów dla hormonów, zarówno z nadekspresją, jak i bez nadekspresji receptora HER2/ErbB2.
 
W badaniu wykazano, że leczenie skojarzone pozwala na uzyskanie znaczącej poprawy w zakresie czasu przeżycia wolnego od progresji choroby (definiowanego jako czas od rozpoczęcia leczenia do progresji choroby lub zgonu bez względu na przyczynę) w porównaniu do leczenia letrozolem podawanym z placebo, u chorych z HR-dodatnim rakiem piersi, wykazującym nadekspresję ErbB2. U pacjentek przyjmujących lek Tyverb oraz letrozol, mediana PFS wynosiła 8,2 miesięcy, w porównaniu do 3 miesięcy w grupie pacjentek przyjmujących letrozol i placebo.

Do głównych działań niepożądanych występujących w trakcie przyjmowania leku tyverb w skojarzeniu z letrozolem należały: biegunka i wysypka – w większości przypadków I i II stopnia nasilenia i poddające się leczeniu. W trakcie stosowania terapii często występowały nudności i wymioty oraz utrata apetytu i zmęczenie. Profil tolerancji leku był zgodny z wcześniej opisywanymi wynikami badań lapatynibu w populacji pacjentek z zaawansowanym lub przerzutowym rakiem piersi.