Dopiero 10 rewizja międzynarodowej klasyfikacji chorób (ICD-10) WHO wprowadziła rozpoznanie osteoporozy jako „choroby”. Tworzy to nową sytuację prawną: obligatoryjny obowiązek rozpoznawania, zapobiegania i leczenia.

Osteoporoza zbiera spore żniwo i staje się realnym problemem społeczeństw. Szacuje się, iż dotyka ponad 200 milionów osób na całym świecie (wg Reginster J-Y, Burlet N. Bone. 2006;38:S4-S9.).

Ryzyko złamania bliższego końca kości udowej (BKKU), kręgów i dalszego odcinka kości promieniowej – szacowane na 40 proc. w ciągu całego życia – jest porównywalne do ryzyka choroby wieńcowej (Grupa naukowa WHO. Seria Raportów Technicznych  WHO: 921. 2003:1.)

Co trzecia kobieta po menopauzie ma osteoporozę. Zajmuje 3 miejsce – po chorobach krążeniach i nowotworach – wśród przyczyn zgonów w populacji dorosłych. Wbrew obiegowym opiniom nie jest to choroba starcza – dotyka już 50 – latków, u których ryzyko złamania wynosi odpowiednio: u kobiet proc., u mężczyzn 13 proc.

W obliczu postępującego procesu starzenia społeczeństwa oraz wydłużającego się życia oraz spodziewanej wysokiej jakości życia osteoporoza stanowi istotny problem dla państw i społeczeństw. Szczególnie, że głównym powikłaniem osteoporozy jest złamanie prowadzące do zwiększonej chorobowości, śmiertelności i obniżonej jakości życia.

20 października przypadkają obchody Światowego Dnia Osteoporozy, które odbywają się pod auspicjami Międzynarodowej Fundacji Osteoporozy (IOF).