Dokument "Audyt leczenia raka piersi w Polsce 2010-2020" opublikowano z okazji 10-lecia działalności Polskich Amazonek Ruchu Społecznego. Podkreśla się w nim, że postęp w opiece nad kobietami z rakiem piersi w Polsce jest bezdyskusyjny, ale ciągle niewystarczający dla osiągnięcia satysfakcjonujących wyników leczenia.

Wśród dziesięciu najważniejszych zmian w walce z rakiem piersi autorzy raportu wymieniają wprowadzenie w 2006 r. programu przesiewowych badań mammograficznych dla kobiet w wieku 50-69 lat. Dodają, że wykrywalność tego nowotworu na wczesnym etapie rozwoju poprawiła się w ciągu 6 lat o 10 punktów procentowych. W 2010 r. nie przekraczała ona 56 proc., a sześć lat później, w 2016 r. wzrosła do 66 proc.

Zastosowano nowe techniki diagnostyczne, takie jak mammografia z tomosyntezą i mammografia spektralna; upowszechniła się cyfryzacja badań mammograficznych. Poprawił się standard radioterapii, zgodny z międzynarodowymi wymogami. Mniej jest naświetleń wyższą dawką promieniowania. Ograniczono wykonywanie zabiegów mastektomii (amputacji piersi), więcej jest operacji oszczędzających pierś oraz chroniących węzły chłonne. Warunkiem mniej okaleczających zabiegów jest jednak odpowiednio wczesne wykrycie choroby. W razie amputacji piersi, częściej wykonywane są operacje jej rekonstrukcji.

Poprawiły się metody leczenie systemowego - oceniono w raporcie. Zamiast chemioterapii coraz częściej przeprowadza się tzw. leczenie celowane, zwykle bardziej skuteczne i powodujące mniej działań ubocznych. W raporcie podkreśla się też, że wydatki na programy lekowe leczenia raka piersi są najwyższe ze wszystkich onkologicznych programów terapeutycznych (przekroczyły 455 mln zł rocznie).

Nadal jednak skuteczność leczenia raka piersi jest niższa niż w wielu innych krajach. Pięcioletnie przeżycia kobiet z rakiem piersi zdiagnozowanych w latach 2010-2015 sięgała 76,5 proc., tymczasem średnia europejska to 83,8 proc. Najwyższa jest ona w Finlandii i Szwecji, gdzie pięć lat przeżywa aż 88,8 proc. pacjentek z tym nowotworem.