Prawidłowe funkcjonowanie organizmu wymaga dostarczania licznych pierwiastków. Częste są niedobory wapnia, magnezu czy potasu. Według brytyjskich badań nad sposobem odżywiania, w ostatnich 15 latach spadło spożycie witaminy A, miedzi, cynku i jodu, ale wzrosło – witaminy C i B6 oraz wapnia i potasu.

– Nawet jeśli brakuje nam określonych witamin czy minerałów, nie jest to powód, by przyjmować preparaty wielowitaminowe – przekonywał dr Jarosław Woroń z Zakładu Farmakologii Klinicznej Katedry Farmakologii Collegium Medicum UJ, podczas konferencji organizowanej przez Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych.

Podkreślał, że preparaty witaminowo-mineralne powinno się stosować tylko, gdy są wskazane, nigdy na zapas ani przewlekle.

Na przykład duże dawki witaminy B6 mogą wywołać fizyczne uzależnienie. Nadmiar witamin i minerałów może być szkodliwy. O ile witaminy B1, B2 czy B12 właściwie nie mogą być przedawkowane, to witamina C, kwas foliowy, magnez czy potas w nadmiarze już szkodzą. Jeszcze niebezpieczniejszy bywa nadmiar witaminy A, E, beta karotenu, wapnia, miedzi i fluoru.

Po preparaty wielowitaminowe najczęściej sięgają osoby młode – do 24. roku życia, oraz pacjenci po 65. roku życia. U osób starszych szczególnie groźne mogą być interakcje z innymi, równocześnie stosowanymi lekami.