Przeprowadzane wcześniej badania wskazywały, że osobom przyjmowanym ze wskazań nagłych do szpitali często brakuje witamin C i D. Specjaliści z Jewish General Hospital w Montrealu i Lady Davis Institute for Medical Research przeprowadzili badania z podwójnie ślepą próbą.

Części pacjentów przez 7 do 10 dni podawano witaminę D, pozostałym – witaminę C. Okazało się, że witamina C szybko i w sposób statystycznie oraz klinicznie znaczący poprawia nastrój pacjentów, podczas gdy witamina D nie zmieniała ich nastroju – zatem działanie witaminy C nie było efektem placebo, lecz wynikało z jej rzeczywistego działania biologicznego.

Jak zauważył prof. L. John Hoffer z Lady Davis Institute for Medical Research, mniej więcej co piąty pacjent przyjęty do jego szpitala ma poziom witaminy C we krwi tak niski, że odpowiada szkorbutowi (choroba wywołana przez brak witaminy C). Mało który lekarz zdaje sobie sprawę z powszechności tego niedoboru. Tymczasem podawanie witaminy C to metoda bezpieczna, prosta i tania.