W ramach badania CVD-REAL analizie poddano dane dotyczące ponad 300 tysięcy pacjentów z sześciu krajów, spośród których u 87% nie stwierdzano wcześniej choroby układu sercowo-naczyniowego. Wykazały one, że w tak szerokiej populacji pacjentów z cukrzycą typu 2 stosowanie SGLT-2i- dapagliflozyny, kanagliflozyny i empagliflozyny– zmniejszało częstość hospitalizacji z powodu niewydolności serca o 39% (p<0,001) i zgonu z dowolnej przyczyny o 51% (p<0,001) w porównaniu z innymi lekami stosowanymi w cukrzycy typu 2.

Dla złożonego punktu końcowego obejmującego niewydolność serca i zgon z dowolnej przyczyny redukcja ta wyniosła 46% (p<0,001).

Analizę hospitalizacji z powodu niewydolności serca przeprowadzono w oparciu o anonimowe dane pacjentów z Danii, Niemiec, Norwegii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. W grupie pacjentów poddanych analizie 41,8% otrzymywało dapagliflozynę 52,7% kanagliflozynę oraz 5,5% empagliflozynę.

Analizę zgonów z dowolnej przyczyny przeprowadzono w oparciu o anonimowe dane pacjentów z Danii, Norwegii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. W grupie pacjentów poddanych analizie 51,0% otrzymywało dapagliflozynę, 42,3% kanagliflozynę, a 6,7% empagliflozynę.