Witamina D do niedawna kojarzyła się głównie z wpływem na rozwój zdrowych, mocnych kości. Wynika to z faktu, że reguluje poziom wapnia i fosforu w organizmie. Jednak badania ostatnich lat dowiodły, że receptory dla tej witaminy są obecne w komórkach niemal wszystkich tkanek. Okazało się jednocześnie, że jej niedobory są powiązane z wyższym ryzykiem chorób układu sercowo-naczyniowego, cukrzycy, chorób autoagresywnych oraz infekcyjnych.

Dodatkowo, z badań na zwierzętach wynika, że zbyt niski poziom witaminy D we krwi ciężarnej samicy negatywnie wpływa na rozwój neuro-poznawczy potomstwa. Naukowcy z brytyjskich uczelni - University of Surrey i University of Bristol - zaobserwowali teraz podobnie skutki jej niedoborów u ludzi.

W swoim badaniu przeanalizowali dane zebrane wśród ponad 7 tys. par mama-dziecko.

Okazało się, że potomstwo kobiet, które w okresie ciąży miały niski poziom witaminy D (mniej niż 50 nanomoli w litrze krwi) częściej uzyskiwało słabe wyniki w testach oceniających rozwój ruchowy w wieku 2,5 lat, niż dzieci mam, u których w czasie ciąży poziom witaminy D był wystarczający. Dzieci uzyskiwały gorsze wyniki zarówno w odniesieniu do ogólnego rozwoju motorycznego - w tym koordynacji ruchowej (np. podczas kopania piłki czy skakania), jak i ruchów bardziej precyzyjnych, jak trzymanie ołówka czy budowanie wieży z klocków.

Ponadto, niedobory witaminy D u mamy w okresie ciąży negatywnie odbijały się na rozwoju społecznym dziecka w wieku 3,5 lat.

Nie wykazano natomiast zależności między ilorazem inteligencji (IQ) i zdolnością czytania u dzieci w wieku 7-9 lat a niedoborami witaminy D w życiu płodowym.

"Znaczenie dostatecznego poziomu witaminy D w organizmie nie powinno być lekceważone. Wiadomo, że korzystnie wpływa ona na nasz układ mięśniowo-szkieletowy, ale wyniki naszego badania wskazują, że jeśli kobiety oczekujące dziecka mają jej za mało to może to wpłynąć też na rozwój ich potomstwa we wczesnych latach życia" - skomentowała główna autorka pracy dr Andrea Darling z University of Surrey.