Są to metody:

farmakologiczne:
- analgezja wziewna – mieszanina tlenu i podtlenku azotu, którą kobieta dozuje samodzielnie, według potrzeby;
- dożylne lub domięśniowe stosowanie leków przeciw bólowych (tzw. opioidów);
- analgezja regionalna, czyli:
1. znieczulenie zewnątrzoponowe – polega na podaniu do przestrzeni zewnątrzoponowej leku miejscowo znieczulającego lub założeniu cewnika zewnątrzoponowego;
2. znieczulenie podpajęczynówkowe – polega na podaniu do przestrzeni podpajęczynówkowej leku o działaniu miejscowo znieczulającym;
3. połączone znieczulenie podpajęczynówkowe i zewnątrzoponowe.

niefarmakologiczne takie jak: aktywność fizyczna rodzącej, techniki oddechowe i ćwiczenia relaksacyjne, masaż relaksacyjny, ciepłe lub zimne okłady w okolicach odczuwania bólu, metody fizjoterapeutyczne, przezskórna stymulacja nerwów (Transcuteneous Electrical Nerve Stimulation – TENS), poród w wodzie (tzw. immersja wodna), akupunktura i akupresura.

Kobiety mogą sprawdzić, czy postępowanie personelu medycznego w kwestii metody łagodzenia bólu, które im zaproponowano, są zgodne z opracowanymi standardami. Przestrzeganie tych zaleceń wpływa również na zmniejszenie liczby cesarskich cięć wykonanych w obawie przed bólem porodowym.

Więcej: mz.gov.pl