Dodała: - Staraliśmy się włączyć asystentów do naszego zespołu. Ale to nie było łatwe i nadal nie jest. Wymaga zmiany sposobu myślenia samych profesjonalistów na temat asystentów i poradzenia sobie z dualizmem, kim oni mają być dla nas – kolegą czy pacjentem. Obserwuję asystentów, którzy pracują w naszym Instytucie i widzę, jak to się zmieniło na przestrzeni lat.

Ordynator wyraziła przy okazji wyrazy uznania dla tych asystentów, którzy dzisiaj pracują tam, gdzie niegdyś się leczyli: - Na początku myśleliśmy, że lepiej by było, gdyby osoby zatrudnione jako asystenci zdrowienia nie były naszymi dawnymi pacjentami, gdyż będzie kłopot z odstawieniem poprzedniego doświadczenia. Okazuje się, że to jest możliwe, ale wymaga własnej pracy.

Kilka spraw do uregulowania
W opinii ekspertów, ponieważ instytucja asystentów zdrowienia jest nowa i trwa wprowadzanie ich do systemu psychiatrii, nadal nie jest uregulowanych szereg spraw w zakresie ich funkcjonowania. Przede wszystkim uporządkowania wymagają kwestie prawne, takie jak np. związane z dostępem do informacji medycznej. Ponadto trwają prace nad tym trwają, by asystent zdrowienia był jednym z zawodów medycznych.

- Instytut był chyba pierwszym szpitalem, który zmienił regulamin jednostki, by móc przyjąć asystentów i umieścić ich w siatce płac. Do regulaminu wprowadzono zawód asystenta zdrowienia i można było ich zatrudniać. Znam też jednak praktyki, kiedy asystenci byli zatrudniani jako terapeuci zajęciowi albo sanitariusze, by móc uwzględnić ich w wynagrodzeniach. Różnie to jest rozwiązywane – przyznała dr Krzyżanowska.

– W Krakowie zaczęliśmy zatrudniać asystentów, kiedy powstało centrum zdrowia psychicznego – wspominała Anna Bielańska, psycholog kliniczny, zajmująca się m.in. szkoleniem asystentów prowadzonym przez Stowarzyszenie Otwórzcie Drzwi oraz Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Psychiatrii i Opieki Środowiskowej.