Obecne rozwiązania dotyczące odszkodowań z tytułu zdarzeń niepożądanych nie spełniają oczekiwań ani pacjentów, ani personelu medycznego. Niewielki odsetek spraw zgłaszanych do wojewódzkich komisji kończy się przyjęciem proponowanych odszkodowań. Sprawy sądowe w zakresie błędów medycznych trwają wiele lat i wiążą się z koniecznością poniesienia opłat sądowych.

Uzależnienie wypłaty odszkodowania od ustalenia winnego zdarzenia czyni ten system wybitnie nieefektywnym. Rekomendowane przez Fundację rozwiązania mają na celu zbudowanie kultury bezpieczeństwa, gdzie kluczowym celem jest naprawienie szkody pacjenta a także racjonalne wyciągniecie wniosków ze zdarzenia przez personel medyczny, by minimalizować ryzyko jego wystąpienia w przyszłości.

Naprawa szkód jako priorytet
W celu przywrócenia zdrowia pacjentom, u których w procesie leczenia doszło do zdarzenia niepożądanego, należy stworzyć system umożliwiający im bezpłatny dostęp do specjalistycznej pomocy medycznej, aby skutecznie doprowadzić do poprawy ich stanu zdrowia.

Z uwagi na przyczynę pogorszenia stanu zdrowia pacjenta, u którego doszło do zdarzenia niepożądanego należy rozważyć wprowadzenie regulacji prawnych określających preferencyjne warunki dalszego leczenia i rekonwalescencji, w tym m.in. wdrożenie szybkiej ścieżki diagnostyki i leczenia, objęcie opieką koordynatora, który pokieruje leczeniem lub rehabilitacją w sposób eliminujący istniejące bariery w dostępie do świadczeń zdrowotnych.

Ponadto należy utworzyć ośrodki referencyjne, specjalizujące się w pomocy pacjentom – ofiarom wypadków medycznych i zajmujących się usuwaniem szkód, do których doszło w innych placówkach. W Funduszu Wypadków Medycznych powinny zostać wyodrębnione na ten cel środki przeznaczone na naprawę szkód powstałych w wyniku zdarzeń niepożądanych.

Odszkodowania za wypadki medyczne
Ważne jest, żeby ofiary wypadków medycznych otrzymały odszkodowanie sprawnie i nie musiały długo na nie czekać, w związku z czym należy zmienić system uzyskiwania odszkodowań za wypadki medyczne, aby zapewnić, że rekompensata uzyskiwana przez pacjenta mogła pokryć dodatkowe wydatki związane z leczeniem naprawczym.