Jak mówi Piotr Arak z centrum analitycznego Polityka Insight, autor raportu o e-usługach zdrowotnych w Europie, dla państw telemedycyna to przede wszystkim korzyści finansowe i sięgająca kilkunastu procent redukcja kosztów obsługi chorych i funkcjonowania systemu ochrony zdrowia. Dla pacjentów, szczególnie przewlekle chorych, to wygoda, bo nie muszą za każdym razem chodzić do lekarza po nową receptę.

Barierą, która ogranicza rozwój usług telemedycznych, jest obawa o bezpieczeństwo i poufność danych, a także brak jednolitego, unijnego prawa i kompatybilnego systemu.

Polska musi nadrabiać wieloletnie zaniedbania w dziedzinie e-usług zdrowotnych. Za informatyzację systemu opieki zdrowotnej odpowiada Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia (CSIOZ). Docelowo pacjenci i lekarze będą korzystać z Internetowego Konta Pacjenta, które zapewni dostęp do dokumentacji medycznej, e-recepty, e-skierowania, a także portalu informacyjnego E-zdrowie.

Wdrożenie systemu przerasta jednak polskie możliwości, jego start jest przekładany od kilku lat. Raz z powodu niedociągnięć projektowych i nieprzygotowania wielu placówek zdrowotnych w Polsce do świadczenia e-usług. Innym razem na przeszkodzie stanęły problemy prawne. Wdrożenie systemu ma się odbywać małymi krokami i trwać aż do 2020 r.

Więcej: www.wyborcza.pl