Komisja Europejska zachęca kraje członkowskie do skoordynowanego podejścia do dystrybucji szczepionek. Przed dyskusją przywódców UE Komisja przedstawiła elementy, które państwa członkowskie powinny uwzględnić w swoich strategiach szczepień przeciwko COVID-19. Podaje także grupy osób, które państwa członkowskie powinny poddać szczepieniu w pierwszej kolejności.

Zgodnie ze strategią UE w zakresie szczepień z 17 czerwca Komisja Europejska i państwa członkowskie zapewniają produkcję szczepionek przeciwko COVID-19 w drodze umów zakupu z wyprzedzeniem zawieranych z producentami szczepionek w Europie.

Każda szczepionka będzie musiała zostać zatwierdzona przez Europejską Agencję Leków zgodnie z normami bezpieczeństwa i skuteczności. Państwa członkowskie powinny już teraz przystąpić do opracowania wspólnej strategii szczepień z myślą o dystrybucji szczepionek.

Państwa członkowskie powinny zapewnić m.in.:

- zdolność służb odpowiedzialnych za szczepienia w zakresie dostarczenia szczepionki przeciwko COVID-19, w tym wykwalifikowany personel oraz sprzęt medyczny i ochronny;
- łatwy i niedrogi dostęp do szczepionek dla grup docelowych;
- dystrybucję szczepionek, mając na uwadze różne potrzeby w zakresie przechowywania i transportu, w szczególności łańcuch chłodniczy, transport produktów w niskiej temperaturze i zdolność magazynowania;
- jasne informacje na temat korzyści, zagrożeń i znaczenia szczepionki przeciwko COVID-19, aby zdobyć zaufanie publiczne.

Wszystkie państwa członkowskie równocześnie uzyskają dostęp do szczepionki przeciwko COVID-19 na podstawie liczby ludności. Ogólna liczba dawek szczepionki będzie ograniczona na początkowych etapach jej dystrybucji i zanim możliwe będzie zwiększenie jej produkcji.

Dlatego w komunikacie podano przykłady nieuszeregowanych w kolejności grup osób, które powinny zostać zaszczepione jako pierwsze, gdy tylko dostępna będzie szczepionka przeciwko COVID-19. Do tych grup należą:

- pracownicy służby zdrowia i ośrodków odpowiedzialnych za opiekę długoterminową;
- osoby powyżej 60 roku życia;
- osoby, które są szczególnie zagrożone z uwagi na swój stan zdrowia;
- pracownicy o krytycznym znaczeniu;
- osoby, które nie mogą utrzymywać dystansu społecznego;
- bardziej defaworyzowane grupy społeczno-ekonomiczne.