- Projekt przewiduje doprecyzowanie definicji elektronicznej dokumentacji medycznej (EDM), która ma obejmować nie tylko e-recepty i e-skierowania, ale także inne dokumenty wskazane przez ministra zdrowia w drodze rozporządzenia - powiedział podczas wtorkowego posiedzenia komisji Piotr Gryza, wiceminister zdrowia.

Chodzi o „dokumenty wytworzone w postaci elektronicznej opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP” - czytamy w uzasadnieniu projektu nowelizacji.

Wskazano, że e-dokumentacja może być prowadzona również poza Systemem Informacji Medycznej (SIM), czyli niezależnie od uruchomienia platformy P1 (Elektroniczna Platforma Gromadzenia, Analizy i Udostępniania Zasobów Cyfrowych o Zdarzeniach Medycznych), służącej m.in. wymianie elektronicznej dokumentacji medycznej.

E-dokumentacja „ma umożliwiać usługobiorcy uzyskanie od usługodawcy świadczenia opieki zdrowotnej określonego rodzaju, z wyłączeniem zleceń na wyroby medyczne”.

Elektroniczna dokumentacja medyczna powinna być prowadzona i wymieniana w formatach zamieszczonych na stronie Biuletynu Informacji Publicznej resortu zdrowia oraz zgodnie ze standardami zawartymi w BIP.

Projekt określa też nowe terminy realizacji Projektu P1. Zgodnie z nowelizacją podmioty prowadzące działalność leczniczą będą miały obowiązek prowadzenia:
• elektronicznego wystawiania recept - od 1 stycznia 2020 r. (gotowość od 31 grudnia 2018 r.)
• e-skierowań - od 1 stycznia 2021 r. (osiągnięcie gotowość - od 1 stycznia 2020 r.)
• pozostałych elementów elektronicznej dokumentacji medycznej - od 1 stycznia 2019 r. (gotowość od 1 stycznia 2020 r.; wymiana w ramach P1 - od 1 stycznia 2021 r.).

Przypomnijmy, że obecnie obowiązująca data wdrożenia i prowadzenia dokumentacji medycznej wyłącznie w postaci elektronicznej - jako obowiązującego standardu - to 1 stycznia 2018 r. Pierwotnie EDM miała stać się obligatoryjna już od 2014 r.

Termin został prolongowany, gdyż zdecydowana większość placówek nie była do tego odpowiednio przygotowana. Również centralne projekty, niezbędne do powszechnego wdrażania EDM, nie były na tyle zaawansowane (m.in. opóźnienia w realizacji projektu P1), aby ucyfrowienie dokumentacji medycznej stało się standardem.