Kolejnym wrogiem w walce o długoterminowy spadek wagi, jest psychologia i ukierunkowanie dążenie do znalezienia pokarmu, a następnie chęć skonsumowania jak najwięcej się da. Przejadaniu się sprzyja brak snu i stres. A jak tego uniknąć, jeśli samo odchudzanie powoduje stres?

Czy to powoduje, że nie warto pomyśleć o zmniejszeniu wagi? Zdecydowanie nie. Jednak trzeba do tego odpowiednio podejść. Na początek – ustalić indywidualny zakres wagowy. Traci Mann proponuje osiągnąć wagę z dolnej części biologicznego zakresu wagowego – to najniższa waga niezagrażająca życiu. „Utrzymując ją, można być zdrowym i szczęśliwym, a przy tym nie trzeba koncentrować się na odchudzaniu jako na jedynym celu w życiu” – przekonuje.

Jest to waga, jaką mamy, kiedy się nie odchudzamy i nie objadamy. Wbrew pozorom, jak dodaje, startując z tego punktu wyjścia przybranie na wadze jest dużo trudniejsze niż się wydaje. Dlaczego? Bo jeśli człowiek przytyje na tyle dużo, by wyjść poza ustalony zakres wagi, będzie musiał spożywać więcej kalorii, aby utrzymać tę nową wagę niż osoby, dla których ta waga jest ustaloną.

Strategie na zdrowie
A co zrobić, by zacząć wagowo schodzić w dół, a raczej osiągnąć najniższą zdrową wagę? Psycholog podaje kilka strategii.

1. Mniej pokus dzięki tworzeniu przeszkód.
Takimi trikami może być wybranie innej trasy niż ta, przy której mieści się ulubiona cukiernia, nakładanie mniejszych porcji na talerz lub wybieranie mniejszych naczyń na potrawy, wedle zasady „porcja na mniejszym talerzu wygląda na większą niż na dużym talerzu”, odstawienie przekąsek spoza zasięgu wzroku, a już na pewno z zasięgu „na wyciągnięcie ręki”.

2. Zdrowe jedzenie bardziej dostępne i widoczne.
3. Sam na sam z warzywem.
Najprostszy przykład: zjeść porcję warzyw zanim przystąpi się do konsumpcji kolejnych dań obiadowych. Zjedzenie sałatki przed gotowaniem dalszej części posiłku zaspokoi przynajmniej część głodu, a zatem zastąpi częściowo mniej odżywcze, a bardziej kaloryczne potrawy.