Według szacunków Ministerstwa Zdrowia, kwota ta może oscylować wokół 300-360 mln zł rocznie. Pieniądze będą przekazywane na konto Agencji Oceny Technologii Medycznych, a następnie wykorzystane na prowadzenie badań bezpośrednio porównujących wartość kliniczną leków. Wykonanie badań będzie zlecane polskim i zagranicznym podmiotom.

- Uzasadniając celowość tego rozwiązania wskazywano na włoski podatek Garattiniego. Niestety, w polskich przepisach przyjmuje się zupełnie inna podstawę opodatkowania niż we Włoszech. Idea opodatkowania finansowanych ze środków publicznych wydatków na refundację leków jest irracjonalna. Ten sam efekt fiskalny, przy mniejszych kosztach, można by osiągnąć przez bezpośrednie zmniejszenie wydatków budżetowych na refundację leków - przyznał prof. Spławiński.

Nie wiemy, za ile leczymy
Prof. Tomasz Hermanowski, kierownik zakładu farmakoekonomiki Wydziału Farmacji Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego przypomniał uczestnikom konferencji o problemie braku dostępu do danych dotyczących kosztów leczenia.

- Problem jest szczególnie ważny dla „nowych” członków Unii Europejskiej. Jak pokazują dane, w Polsce liczba hospitalizacji pacjentów jest znacznie wyższa niż w Europie Zachodniej mimo że odsetek osób starszych jest tam wyższy niż u nas. Problem bierze się stąd, że nie ma pieniędzy na nowe leki - przyznał prof. Hermanowski.

Przytoczył raport Światowej Organizacji Handlu, który pokazuje, że miliard ludzi w skali całego globu nie może sobie pozwolić na żadne usługi opieki zdrowotnej. Płacenie za dostęp do świadczeń medycznych wpędza w nędzę ponad 100 milionów ludzi rocznie na całym świecie, a jednocześnie od 20 do 40 procent wydatków na opiekę medyczną jest marnotrawionych.