Francja ma najdłuższą tradycję i tym samym najbardziej rozbudowany rynek dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych. Są to ubezpieczenia o charakterze komplementarnym, a więc uzupełniającym w stosunku do powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.

W przypadku leków jest to różnica w kosztach ich zakupu w aptece, a poziomem refundacji z ubezpieczenia społecznego. Leki, w zależności od znaczenia terapeutycznego, są bezpłatne lub udział pacjenta to 35%, 70% lub 85% ceny. Ubezpieczenie lekowe może zatem obejmować koszty ponoszone przez pacjentów do 85% ceny leku, a zwrot poniesionych kosztów waha się w zależności od polisy od 75% do 95% opłaty poniesionej przez pacjenta.

Dopłaca on także 0.50 euro za opakowanie leku na receptę oraz wyroby medyczne – tej kwoty nie wolno pacjentowi ubezpieczyć poprzez ubezpieczenie dodatkowe.

We Francji z ubezpieczeń od dopłat do świadczeń zdrowotnych, w tym leków korzysta 93% populacji.

W Słowenii dobrowolne ubezpieczenia zdrowotne wprowadzono w 1993 roku, po tym jak upadł system ochrony zdrowia dawnej Jugosławii. Świadczenia zdrowotne, w tym leki są, współpłatne przez dorosłych pacjentów od 5 do 90% ceny. Pacjent ma wybór czy płaci za nie z własnej kieszeni czy poprzez dodatkowe dobrowolnie wykupione ubezpieczenie komplementarne, a więc uzupełniające finansowanie publiczne.

Osoby dorosłe, które nie posiadają dodatkowego komplementarnego ubezpieczenia zdrowotnego są karane finansowo – płacą dodatkowo 3% składki za rok, maks. 80% składki rocznej. Taka polityka doprowadziła do sytuacji w której 95% dorosłej populacji Słowenii posiada ubezpieczenie dodatkowe (stanowi to ok. 85% populacji kraju).

W przypadku wydatków na leki, w Słowenii dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne pokrywają 52% prywatnych kosztów leków ponoszonych przez pacjentów.

Więcej: https://epruf.pl/