Dane do opracowania POLMED-u pochodzą między innymi ze sprawozdań i planów finansowych NFZ, resortu zdrowia Czech oraz Narodowego Centrum Informacji Zdrowotnych Słowacji.

Z analizy tych materiałów wynika, że od 2013 r. wzrost wydatków NFZ na wyroby medyczne sięga 52,2%. Jednak, niezależnie od tego wzrostowego trendu, Polska wciąż zdecydowanie odstaje pod tym względem od większości krajów europejskich, w tym Grupy Wyszehradzkiej.

W przeliczeniu na jednego pacjenta NFZ planuje przeznaczyć w 2018 r. na wyroby medyczne 28 zł. Dla porównania - czeski odpowiednik NFZ w 2015 r. wydał na zaopatrzenie jednego pacjenta w takie wyroby 466 zł; na Słowacji ta kwota stanowiła w 2015 r. równowartość 150 zł.

Czy ten niekorzystny dla polskich pacjentów stan rzeczy mogą zmienić planowane, bardzo duże zmiany w zasadach finansowania, w tym refundacji, wyrobów medycznych? Na razie trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie.

Prace nad projektem trwają
Przypomnijmy, że ustawa dotycząca refundacji wyrobów medycznych, wzorowana na mechanizmie refundacji leków, której projekt został zaprezentowany przez Ministerstwo Zdrowia w połowie czerwca ubiegłego roku, miała wejść w ekspresowym tempie w życie. Tak się nie stało. Do dzisiaj nie wiadomo, jakie będą jej ostateczne zapisy.

Jak poinformował pod koniec maja br. resort zdrowia, prace nad ostatecznym kształtem ustawy ciągle trwają. Jednym z jej głównych założeń jest wprowadzenie przepisów umożliwiających wyodrębnienie kosztów wyrobów medycznych stosowanych w ramach świadczeń gwarantowanych.

Według nowych zasad pacjent będzie mógł skorzystać z mechanizmu dopłaty do preferowanego przez siebie wyrobu medycznego. Oznacza to, że NFZ będzie osobno pokrywał koszt procedury (np. operację) i osobno koszt wykorzystanego wyrobu medycznego, na który zdecyduje się pacjent.