Zarzuty kierowane wobec L. Vanderborghta wynikały z umieszczenia przez niego tablic informacyjnych zawierających m.in. numer telefonu i adres strony internetowej, prowadzenia stworzonej przez siebie strony internetowej, na której informował o różnego rodzaju wykonywanych świadczeniach zdrowotnych oraz umieszczenia kilku ogłoszeń w lokalnych gazetach.

Belgijskie ustawodawstwo, podobnie jak polski zakaz reklamy aptek, zakazywało jednak jakiejkolwiek reklamy usług, przewidując jednocześnie enumeratywny katalog informacji jakie mogą zostać umieszczone na tablicy zamieszczonej na budynku, w którym mieści się gabinet.

Po przeprowadzeniu postępowania TSUE uznał, że obowiązujący w Belgii całkowity i ogólny zakaz wszelkiej reklamy dotyczącej świadczeń leczenia ust i zębów jest niezgodny ze swobodą świadczenia usług (art. 56 TFUE) oraz z dyrektywą o handlu elektronicznym (2000/31/WE). W uzasadnieniu wyroku zwrócono uwagę przede wszystkim na nieproporcjonalność przedmiotowych regulacji.

Podobieństwo do zakazu w Polsce
Analizując niniejszą sprawę nie sposób nie dostrzec licznych podobieństw z obowiązującym w Polsce zakazem reklamy aptek i działalności aptecznej: całkowity i ogólny zakaz reklamy, enumeratywna lista dozwolonych informacji o prowadzonej działalności oraz deklarowane cele – tj. ochrona zdrowia publicznego oraz godności zawodu.

- Oba orzeczenia potwierdzają konieczność nowelizacji art. 94a Prawa farmaceutycznego, który stał się regulacją zakazującą jakiejkolwiek komunikacji pomiędzy apteką i farmaceutą a pacjentem. Jego dzisiejsze brzmienie i praktyka stosowania doprowadziła do uznawania za niedozwoloną reklamę wszelkich przejawów wyróżniania się aptek, nawet takich, którym nie można odmówić społecznej użyteczności np. uczestnictwa aptek w Karcie Dużej Rodziny, programach seniorskich czy akcjach profilaktycznych – powiedział Marcin Piskorski, prezes Związku Pracodawców Aptecznych PharmaNET.