Początek choroby Alzheimera ma najczęściej charakter ukryty, często określany jako „podstępny”. Objawy narastają stopniowo przez pierwsze lata jej trwania. Głównym, a zarazem pierwszym objawem choroby są zaburzenia pamięci epizodycznej, co przejawia się niezdolnością do trwałego zapamiętywania nowych informacji. Jest to spowodowane uszkodzeniem struktur mózgowych odpowiedzialnych za utrwalenie bieżących danych pamięciowych – hipokampów.

W chorobie Alzheimera wyróżnia się trzy fazy otępienia:

Faza łagodna, dla której charakterystyczne są trudności w radzeniu sobie z najbardziej złożonymi aktywnościami – obserwuje się zaburzenia pamięci, zadawanie tych samych pytań, nieustanne poszukiwanie i chowanie przedmiotów w tych samych miejscach. Kolejno dołączają epizody zagubienia w znanym otoczeniu, wypełnianie codziennych obowiązków staje się coraz trudniejsze i bardziej czasochłonne, pojawiają się trudności w zarządzaniu finansami i niewłaściwa ocena sytuacji, które mogą skutkować np. kupowaniem kosztownych i nieprzydatnych urządzeń lub niekontrolowanym zaciąganiem kredytów.

Faza średniozaawansowana przejawia się głównie znaczącą niepamięcią, problemami w orientacji, utrudnieniem w komunikowaniu się z otoczeniem oraz skupieniu uwagi. Obserwuje się również nasilone zaburzenia zachowania wraz z objawami psychopatologicznymi, głównie w postaci urojeń, halucynacji, podejrzliwości, zaburzeń paranoicznych czy drażliwości. Zauważyć można także problemy z hamowaniem impulsywnych reakcji.

Faza głęboka oznacza całkowitą utratę pamięci, również autobiograficznej, trudności w komunikowaniu się i utrzymywaniu kontaktu z otoczeniem. Pojawiają się problemy z poruszaniem się, chodzeniem, wstawaniem, siadaniem, a także trudności z połykaniem, co prowadzi do niedożywienia oraz agresja słowna i fizyczna.