Naukowcy z Northwestern University już od pewnego czasu badają ludzi, którzy po przekroczeniu 80. roku życia są ponadprzeciętnie sprawni intelektualnie. Co to oznacza? Ich pamięć epizodyczna (autobiograficzna) - przechowująca wydarzenia i powiązane z nią emocje - jest sprawna jak w przypadku 50-, 60-latków. Stopniowe pogorszenie działania tej pamięci i spadek prędkości, z jaką przywołujemy informacje, postępuje z wiekiem i jest procesem zupełnie naturalnym.

Osobom badanym przez Amerykanów najwyraźniej dało się ten proces zatrzymać. Dotychczasowe ustalenia dowodzą, że mają one znacznie większy niż ich rówieśnicy fragment mózgu zwany przednią częścią zakrętu obręczy. Jest to o tyle zaskakujące, że kurczenie się kory mózgowej (a wspomniany fragment jest jego częścią) zaczyna się tuż po osiągnięciu przez człowieka dorosłości. Co więcej, u takich osób zmniejszanie się całego mózgu (co także jest czymś naturalnym), zdaje się być zahamowane.

Szukając przyczyn takiego stanu rzeczy zespół badaczy pod kierunkiem doktorantki Amandy Cook Maher postanowił sprawdzić, jakie czynniki psychologiczne mogą być powiązane nadzwyczajnymi osiągnięciami intelektualnymi niektórych 80-latków. Punktem wyjścia były ustalenia, że ogólny psychologiczny dobrostan jest u osób dorosłych skorelowany z lepszym działaniem funkcji poznawczych.

W badaniach Cook Maher wzięło udział 31 „superstaruszków”, liczących co najmniej 80 lat (80-96 lat, średnia 83,4) oraz 19 ich rówieśników (18-102 lata, średnia 84,4) wykazujących typową dla tego wieku sprawność umysłu. Wszyscy badani zostali dobrani tak, by poziom wykształcenia był podobny.

Wszyscy wypełniali specjalny test psychologiczny pozwalający ocenić ogólny dobrostan, składający się z sześciu części (poczucie autonomii w zakresie wyrażania poglądów, pozytywne relacje z innymi, zdolność do radzenia sobie z problemami, rozwój osobisty, cel w życiu, samoakceptacja).