Wytwórcy starali się dopasować wygląd opakowania do wskazań leczniczych konkretnych preparatów. Dlatego np. preparaty, które miały leczyć choroby weneryczne, pakowano do tekturowych pudełeczek i oklejano eleganckimi imitacjami skóry - informuje w tekście nt. reklamy leków na przełomie XIX i XX wieku.

Firmowe etykiety naklejano na gotowe pudełka przeznaczone do ekspedycji. Farmaceuci zamawiali je w wyspecjalizowanych firmach i sami ostatecznie je zatwierdzali. W wyglądzie etykiet odbijały się panujące trendy i kierunki w sztuce.

W artykule przytoczone są też interesujące reklamy produktów oraz stosowane wtedy chwyty marketingowe. Jedna z opisanych historii dotyczy warszawskiego lekarza, namawianego do firmowania „cudownego leku”, któremu w Paryżu miejscowy aptekarz zaproponował wspólny interes, czyli produkcję i sprzedaż wynalezionego przez aptekarza specyfiku.

Udział lekarza miał polegać na firmowaniu wspomnianego leku jego niemiecko brzmiącym nazwiskiem, gdyż, jak stwierdził aptekarz: „na dziś potrzeba koniecznie nazwiska doktora zagranicznego… Pan nosisz niemieckie nazwisko, a niemieckie nazwiska cieszą się u nas wielką powagą naukową”.

Więcej: http://publica.pl/