Program „Leczenie łuszczycowego zapalenia stawów (ŁZS) o przebiegu agresywnym” jest nowym programem w wykazie świadczeń gwarantowanych. W projekcie przewidziano leczenie pacjentów z ŁZS, zarówno z postacią osiową, jak i postacią obwodową choroby.

Do programu będą mogli być zakwalifikowani pacjenci z ŁZS rozpoznanym na podstawie kryteriów Benetta lub CASPAR, u których choroba pozostaje aktywna pomimo leczenia tradycyjnymi lekami modyfikującymi w przypadku postaci obwodowej lub niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi w przypadku postaci osiowej.

W postaci obwodowej w kryteriach włączenia wyodrębniono dwie podgrupy: pacjentów z dominującymi objawami zapalenia stawów (wymagane zajęcie >5 stawów bolesnych i obrzękniętych) oraz pacjentów z dominującymi objawami skórnymi łuszczycy (wymagane zajęcie >3 stawów bolesnych i obrzękniętych oraz PASI, DLQI i BSA >10). W postaci osiowej kryteria włączenia odpowiadają kryteriom stosowanym w programie leczenia ZZSK.

ŁZS i łuszczyca - razem czy osobno?
Monitorowanie skuteczności leczenia w programie (adekwatna odpowiedź na leczenie) zależy od postaci choroby, na podstawie której pacjent został zakwalifikowany do leczenia – w postaci obwodowej wykorzystywany będzie wskaźnik PsARC, a w postaci osiowej wskaźnik BASDAI.

W projekcie zapisano, że świadczenie może być realizowane w ośrodkach udzielających świadczeń z zakresu reumatologii i dermatologii, choć program dotyczy leczenia ŁZS o przebiegu agresywnym, a nie łuszczycy plackowatej. Poza tym kryteria monitorowania skuteczności leczenia są kryteriami wyłącznie reumatologicznymi.

Należy zastanowić się czy nie lepszym rozwiązaniem byłoby stworzenie dwóch oddzielnych programów do leczenia ŁZS (reumatologia) i łuszczycy (dermatologia), co pozwoliłoby leczyć chorych w zależności od postaci choroby przez odpowiednich specjalistów. Jeśli miałby pozostać tylko jeden program to dla pacjentów z dominującymi objawami skórnymi należałoby opracować odmienne kryteria odpowiedzi na leczenie uwzględniające wskaźniki dermatologiczne.