Według prof. Kaszuby, z powodu łuszczycy cierpi w Polsce od 800 000 do miliona chorych, z czego ok. tysiąca to przypadki bardzo ciężkie. Do leczenia łagodnych i stacjonarnych postaci łuszczycy stosujemy metody leczenia miejscowego z wykorzystaniem cygnoliny, glikokortykosteroidów czy pochodnych witaminy D, leczenie miejscowe z fototerapią SUP; w przypadku postaci średnio-ciężkich i ciężkich leczenie metodą PUVA (psoraleny + UVA), cyklosporynę, retinoidy, metotreksat lub metody kojarzone, łączące leczenie miejscowe z fototerapią i leczeniem systemowym.

- Niestety, w wielu przypadkach leczenie to nie przynosi długotrwałych efektów. Niekiedy latami pacjentom nie udaje się wejść w stan remisji. Nawroty choroby często wiążą się z nasilonymi objawami, a stosowane wcześniej metody leczenia nie przynoszą już efektów. W takich przypadkach jedyną terapią, która może dawać dobre rezultaty, jest podanie leków biologicznych. Pacjenci posiadają coraz większą wiedzę na temat nowoczesnych metod leczenia łuszczycy, w tym leczenia biologicznego. - twierdzi dermatolog.  

Jego zdaniem, wielu pacjentów regularnie śledzi nowości w leczeniu tej choroby w internecie, na stronach poświęconych łuszczycy, czyta również publikacje prasowe na ten temat, dowiaduje się o pozytywnym działaniu tych metod od innych osób, które były już leczone lekami biologicznymi.
Obecnie nie ma programu terapeutycznego, który by takie leczenie uwzględniał, jest jednak zapewnienie resortu zdrowia, że wkrótce się to zmieni.

– Do takiej terapii kwalifikuje się obecnie ok. 1-2% pacjentów z ciężkimi postaciami łuszczycy, co stanowi od 800 do 1600 chorych rocznie. W ciągu ostatnich 3 lat w Polsce było i jest leczonych ok. 450 chorych. Część tego typu terapii wspomagana jest przez darowizny lekowe firm farmaceutycznych. Kwalifikujemy do leczenia biologicznego chorych z najcięższymi postaciami łuszczycy zwykłej i stawowej w ramach kontraktów szpitalnych za zgodą dyrektorów szpitali i dyrektorów oddziałów wojewódzkich NFZ. Przy dużym kontrakcie oddziału możliwe jest zakwalifikowanie jedynie kilku pacjentów miesięcznie, gdyż każdy następny zadłuża oddział i szpital. - wyjaśnia prof. Kaszuba.