Wiceminister wymienił trzy podstawowe zmiany:

- ratunkowy dostęp do technologii lekowych - w ramach tej procedury Minister Zdrowia będzie mógł wydać indywidualną zgodę na pokrycie kosztu leku, który w danym wskazaniu medycznym nie jest finansowany ze środków publicznych – jeżeli jest to niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia świadczeniobiorcy (pacjenta) oraz jest to uzasadnione i poparte wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej. Zgoda będzie wydawana dla leku, który jest dopuszczony do obrotu lub pozostaje w obrocie w Polsce oraz jest dostępny na rynku. Procedura ta umożliwi skuteczne leczenie nietypowych, rzadkich chorób dla polskich pacjentów, w stosunku do których nie ma innej alternatywnej metody leczenia;

- refundację leków z importu docelowego - przewidywana jest zmiana art. 39 ustawy o refundacji, która przewiduje możliwość wydania przez ministra właściwego do spraw zdrowia decyzji o refundacji leku niedostępnego w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i sprowadzanego z zagranicy w ramach importu docelowego, nawet jeżeli jest on dopuszczony do obrotu.

Obecnie obowiązujące przepisy dopuszczają wydanie takiej decyzji wyłącznie w przypadku leków, które nie posiadają pozwolenia na dopuszczenie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co często skutkuje ograniczeniem dostępu do terapii finansowanej ze środków publicznych, w przypadku gdy lek, mimo posiadania dopuszczenia do obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, nie jest w rzeczywistości dostępny. Taka sytuacja często ma miejsce w przypadku leków rejestrowanych w procedurze centralnej, kiedy podmiot odpowiedzialny nie decyduje się na rozpoczęcie obrotu tym lekiem na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej;

- podejście egalitarne do leków we wskazaniach ultrarzadkich – co zgodnie z przyjętą definicja będzie dotyczyło leków stosowanych w stanie klinicznym występującym nie częściej niż u jednej osoby na 50 000 osób. Wprowadzenie odmiennego podejścia do leków stosowanych we wskazaniach ultrarzadkich związane jest z faktem, że w stanach chorobowych, które występują tak rzadko, koszt opracowania i wprowadzenia na rynek leku mającego służyć diagnozowaniu, zapobieganiu lub leczeniu takiego stanu chorobowego nie zostałby zwrócony z przewidywanej jego sprzedaży. Przemysł farmaceutyczny niechętnie podejmowałby się opracowania leku w normalnych warunkach rynkowych.