Co prawda obie grupy leków blokują aktywność układu renina-angiotensyna (wspólny mechanizm), ale działają na inne elementy tego układu (odmienny mechanizm), co powoduje że ostateczny efekt ich działania nie jest taki sam. Prawdopodobnie nie można będzie stworzyć grupy ze względu na wskazanie – np. „leki hipotensyjne”, bo w ramach takiej grupy byłyby „substancje lecznicze” o różnej budowie chemicznej i różnym mechanizmie działania.

Gdyby jednak ustawa dopuszczała tworzenie grup limitowych ze względu na wskazanie, wtedy czynnikiem decydującym o przynależności leku do grupy musiałaby być skuteczność kliniczna oraz ich pozycjonowanie w leczeniu danej choroby (leczenie pierwszej i kolejnych linii). Tworząc taką grupę powinno się brać pod uwagę wskazania rejestracyjne, które opierają się na randomizowanych badaniach klinicznych zgodnych z EBM, rekomendacje towarzystw naukowych oraz analizy HTA (ocena technologii medycznych). Ustawa refundacyjna nie precyzuje kto ma dokonywać łączenia leków w grupy limitowe.

Reumatologiczne programy terapeutyczne
Leki biologiczne stosowane w leczeniu zapalnych chorób reumatologicznych o przebiegu agresywnym są lekami nowoczesnymi i drogimi więc prawdopodobnie będą podlegały łączeniu w grupy limitowe.

Leczenie biologiczne w RZS, MIZS oraz ZZSK (a w nie dalekiej przyszłości także ŁZS) jest realizowane w ramach programów terapeutycznych. Dostępność danego leku biologicznego jest determinowana zapisami programów oraz wydawanym raz na 6 m-cy komunikatem MZ, który spośród wymienionych w programach leków wskazuje najtańsze z punktu widzenia płatnika. Wydanie komunikatu poprzedzone jest negocjacjami cenowymi z podmiotami odpowiedzialnymi – brany jest pod uwagę roczny koszt leczenia, a o jego ostatecznej wartości decyduje cena katalogowa leku oraz tzw. „dawki charytatywne”, które podmiot odpowiedzialny zobowiązuje się dostarczyć świadczeniodawcom.