TNF alfa nie posiadają rejestracji do stosowania w drugiej linii. Golimumab w jednym randomizowanym badaniu klinicznym opartym na EBM wykazał skuteczność kliniczną po niepowodzeniu leczenia inhibitorami TNF alfa. Rekomendacje EULAR dopuszczają zastosowanie kolejno dwóch inhibitorów TNF alfa opierając się na badaniu klinicznym golimumabu oraz danych z badań obserwacyjnych i rejestrów leczenia biologicznego prowadzonych w wielu krajach.

Należy zaznaczyć, że dane z rejestrów na temat skuteczności leczenia nie są dowodem opartym na EBM. Rejestry leczenia biologicznego mają natomiast bardzo dużą wartość w odniesieniu do bezpieczeństwa leczenia. W przypadku leków biologicznych stosowanych w RZS i MIZS możemy wyróżnić także leki zarejestrowane tylko do leczenia skojarzonego z MTX oraz takie, które można stosować w monoterapii bez MTX (obecnie dane kliniczne wskazują także na porównywalną skuteczność skojarzonego leczenia biologicznego z leflunomidem).

Jeśli przyjmiemy, że wszystkie zarejestrowane leki biologiczne są dostępne w programie leczenia RZS zgodnie ze wskazaniami oraz rekomendacjami towarzystw naukowych, istnieje kilka możliwości ich grupowania. Nawiązując do przykładu leków hipotensyjnych można zastanowić się nad prawdopodobnymi wariantami. Jeśli o przynależności do grupy limitowej decydować miałaby budowa chemiczna, to każdy z tych leków stanowiłby odrębną grupę ponieważ każdy z nich to inna cząsteczka – nawet wśród inhibitorów TNF alfa, czyli leków o wspólnym mechanizmie działania, istnieją zasadnicze różnice w budowie, które mogą determinować ich skuteczność oraz profil bezpieczeństwa.

Grupy te powiększałyby się z czasem wygaśnięcia ochrony patentowej na daną substancję leczniczą i wejścia na rynek leków generycznych (bionastępczych). Jeśli kluczowy miałby być mechanizm działania, to mielibyśmy obecnie 4 grupy – inhibitory TNF alfa, blokery receptora IL-6, leki anty-CD20 oraz blokery kostymulacji. Można także pomyśleć nad stworzeniem osobnych grup limitowych dla poszczególnych linii leczenia, ale wtedy grupa obejmowałaby leki o innej budowie i różnym mechanizmie działania. Można także stworzyć jedną grupę „leków biologicznych”.