Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią (woj. kujawsko - pomorskie) uznał, że NFZ nie dochodzi od lekarza dentysty kar umownych, bo do zawarcia umowy nie doszło.

Sędziowie ocenił, że Fundusz żąda zwrotu refundacji nie biorąc pod uwagę tego czy lek refundowany trafił do osoby uprawnionej czy nie. Według NFZ podstawą do żądania zwrotu refundacji jest samo wystawienie recepty w sytuacji, gdy lekarz nie zawarł z Funduszem umowy upoważniającej do wystawiania recept na leki refundowane.

NFZ, skarżąc do sądu dentystę, wskazał na przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych. Sąd Rejonowy uznał jednak, że Fundusz mógłby domagać się zwrotu refundacji tylko po wykazaniu, że poniósł szkodę.

Zdaniem Sądu I Instancji, o szkodzie można mówić dopiero wtedy, gdy na skutek wystawienia przez lekarza dentystę recepty, lek refundowany został wydany osobie nieuprawnionej do jego otrzymania np. osobie, której stan zdrowia nie uzasadniał przepisania takiego leku, albo nieuprawnionej do otrzymania leków refundowanych.

Szkoda nie występuje gdy lek otrzymał pacjent uprawniony do korzystania z refundacji, a tak było w przypadku rozpoznawanej sprawy.

Jeśli doszło do zrealizowania przez apteki recepty na lek refundowany wystawiony przez lekarza dentystę, który nie podpisał odpowiednich umów z NFZ, to winę za ten stan rzeczy ponosi Fundusz, bo nie stworzył skutecznych instrumentów zapobiegających takim sytuacjom. Żądanie od lekarza zwrotu refundacji, o ile pacjent był uprawniony do refundacji leku, byłoby źródłem bezpodstawnego wzbogacenia się Funduszu.

W takiej sytuacji Sąd uznał żądanie NFZ za nieuprawnione.

Apelacja od tego wyroku, wniesiona przez Fundusz, została odrzucona.