Projekt zakłada system refundacji opartej na cenie zbytu, mającej charakter stałej ceny urzędowej, wynegocjowanej z wnioskodawcą. „Taka konstrukcja wynika bezpośrednio z trybu wnioskowego ubiegania się o refundację przez właściciela praw do leku. Zamknięcie drogi do rabatowania na linii: właściciel praw do leku – obrót hurtowy – obrót detaliczny pozwala na ustalanie racjonalnej ceny leku w procesie negocjacji“ – argumentuje ministerstwo zdrowia.

Od wynegocjowanych urzędowych cen zbytu proponuje się ustalenie stałej urzędowej marży hurtowej w wysokości 5 procent. Marża ma charakter wynikowy i może być dzielona między poszczególne ogniwa łańcucha hurtowego.

W uzasadnieniu resort zauważa, iż „w obrocie lekami refundowanymi występują liczbe zjawiska patologiczne, takie jak: nieuzasadnione względami medycznymi zwiększanie refundacji, nabywanie leków za 1 grosz, wynagradzanie pacjentów za dostarczenie recepty na lek refundowany".

Zdarzają się sytuacje, "w których pacjenci poszukują w wielu aptekach leku o najniższej dopłacie bądź bonusu, konkursu, nagrody (tzw. turystyka refundacyjna), niejednolite marże hurtowe stosowane wobec aptek, niejednolite systemy rabatowania, pseudodarowiz, zjawisko marnotrawienia leków objawiające się zwiększającą się utylizacją przeterminowanych leków, w tym refundowanych“.

Refundacja zależna od wielkości budżetu NFZ
Zdaniem resortu przedstawione zmiany w prawie pozwolą na zmniejszenie procentowego wskaźnika wydatków NFZ na refundację do poziomu 17 proc., przy globalnym wzroście środków na opiekę medyczną.

Obecnie wydatki na leki stanowią 24,5 proc. calkowitych wydatków na opiekę zdrowotną, co stanowi jeden z najwyższych współczynników spośród krajów OECD (5 miejsce przy średniej 17,1 proc.). „Należy dążyć do obniżenia tego współczynnika przez spowolnienie wzrostu całkowitych wydatkow na leki w stosunku do wzrostu calkowitych nakładów na świadczenia opieki zdrowtnej“ – twierdzą autorzy projektu.