Był to zasadniczy problem w sprawie, jaką Narodowemu Funduszowi Zdrowia wytoczyła spółka Chaber z Dolnego Śląska, będąca właścicielem aptek. Spółka domagała się zrefundowania jej sprzedanych na receptę leków zakwestionowanych podczas kontroli NFZ.

Fundusz nie chciał recept uznać, gdyż były nieczytelne, nie pozwalały ustalić nazwiska nabywcy leków. Choć żądania pozwu nie były wysokie – nieco ponad 50 tys. zł – wątpliwości budził też fakt, że recepty wystawił jeden lekarz.

Pełnomocnik firmy mec. Justyna Zimoląg przekonywała Sąd Najwyższy, że prawo chorego do nabycia leku jest ważniejsze niż wymogi dotyczące recept. Aptekarz nie ma właściwie możliwości odmowy wydania leku. Może to zrobić tylko w dwóch sytuacjach: sfałszowania recepty lub zagrożenia dla życia nabywcy. Apteka jest tylko pośrednikiem, zastrzeżenia NFZ winien kierować do lekarza.

Rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie recept wskazuje wprawdzie liczne warunki formalne, jakie ma spełniać recepta (imię i nazwisko, adres), nie przewiduje jednak sankcji, w szczególności nie mówi, że apteka traci refundację.

Dla mec. Joanny Trylińskiej, pełnomocnika NFZ, sprawa była jasna: nieczytelne dane oznaczają ich brak. Gdy dokument jest niekompletny, to nie ma podstawy do wypłaty pieniędzy.

Sąd Najwyższy podzielił tę argumentację. Sędzia Lech Walentynowicz najpierw wyjaśnił, że relacja apteka – NFZ to szczególny stosunek zobowiązaniowy, wynikający z ustawy, ale ma charakter cywilny. Nie ma zatem dla niego żadnej taryfy ulgowej i apteka musi swoje żądania udokumentować czytelną receptą. Rygory te są wprowadzone nie tylko dlatego, że chodzi o publiczne pieniądze. Chodzi też o to, by przepisany lek trafił do właściwej osoby

Wyrok SN jest ostateczny.