Zdaniem organów skarbowych faktura ta dokumentowała nierzeczywistą transakcję. Ani usługobiorca, ani handlowiec - poza umową konsultingowo-marketingową - nie przedłożyli żadnych dokumentów wskazujących na zasadność zapłaty tytułem usług marketingowych. Takimi dokumentami powinny być - według umowy - sporządzone na podstawie faktur sprzedaży miesięczne zestawienia zapłaconych przez klientów faktur - uznał urząd skarbowy.

A jako dowód była tylko wspomniana umowa, wystawiona faktura i dokonany przelew oraz zeznania obu stron. Wynikało z nich, że usługi świadczone przez handlowca polegały na reprezentowaniu interesów spółki i poszukiwaniu potencjalnych partnerów biznesowych dla hurtowni farmaceutycznej.

Były to wizyty u kontrahentów krajowych hurtowni, gdzie handlowiec reprezentował hurtownię. Pomagał też w zakupach tańszych produktów za lepszą ceną, np.: witamina C kosztuje w hurtowni około 5 zł, a on załatwił tę samą witaminę za około 3 zł.

Jednak żadna ze stron nie posiada żadnych dokumentów świadczących o wykonaniu konkretnych prac czy usług przez tę firmę. Nie zostały one sporządzone. Posiada tylko fakturę sprzedaży na kwotę brutto 17.571,09 zł.

Sądy kolejnych instancji, a na końcu NSA uznały, że sporna usługa nie została w rzeczywistości wykonana. Na jej fikcyjność wskazuje to, że ani podatnik ani jego kontrahent nie potrafili wskazać rzeczywistych miejsc i czasu świadczonych usług. Skarżący nie przedłożył też żadnej dokumentacji związanej z wykonaniem zakwestionowanych usług, tj. protokołów odbioru prac, rozliczenia uwzględniających rodzaj wykonywanych usług.

I FSK 2193/15