Jej producent, firma GlaxoSmithKline, podkreśla, że to pierwsze badanie, w którym uzyskano znamienną protekcję przeciwko więcej niż dwóm głównym typom wirusów.

W zapobieganiu przenoszonym drogą płciową zakażeniom proonkogennymi wirusami papilloma, Cervarix konkuruje ze szczepionką Gardasil firmy Merck. Jednak w wielu krajach toczy się dyskusja o zasadności finansowania ze środków publicznych szczepionek, których skuteczność może być zweryfikowana dopiero za około 20 lat. Nikt nie ukrywa, że problemem jest wysoka jeszcze cena szczepionek.

Dokładniej rzecz ujmując nie chodzi o szczepionki przeciwko rakowi szyjki macicy, ale przeciwko wirusom powodującym ten nowotwór.

– Szczepionka przeciwko HPV nie jest szczepionką przeciwko rakowi – wyjaśnia Wojciech Matusewicz, dyrektor Agencji Oceny Technologii Medycznych.

– Jest zarejestrowana na stan przedrakowy. Rak szyjki macicy powstaje między 30-40 rokiem życia. Istnieje ponad 20 czynników ryzyka, sposród których najważniejszymi są cztery wirusy HPV. Według wskazań rejestracyjnych, szczepić należy między 9. a 29. rokiem życia. Nie znaczy to, że nie należałoby szczepić kobiet, które przekroczyły ten wiek. Najlepiej byłoby szczepić dziewczynki jeszcze przed inicjacją seksualną, kiedy nie są zakażone wirusem.

Z kogo brać przykład?
– Szczepienie jednego rocznika przeciwko HPV kosztowałoby 100 mln zł – mówi Wojciech Matusewicz i zadaje pytanie, jak zdecydować, który wybrać rocznik. Wskazuje na rozwiązania w innych krajach:

– Belgowie zalecają szczepienia od 12. roku życia. Finowie nie szczepią, bo udało im się zapobiec zachorowaniom, wprowadzając profilaktykę cytologiczną w latach dziewięćdziesiątych. Ponadto istnieje niebezpieczeństwo, że osoby zaszczepione będą unikały cytologii. Takie zachowanie wykazały badania socjologiczne w kilku państwach.