Jeśli organ wymaga zatem od strony faktycznego dysponowania lokalem (a nie wyłącznie wykazania do niego tytułu prawnego), to powinien ustalić, czy strona spełnia ten warunek. Uprawniona jest więc teza, że fakt funkcjonowania w obrocie prawnym zezwolenia na prowadzenie apteki w konkretnym lokalu nie powinien stanowić przeszkody do udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki w tym samym lokalu innemu podmiotowi.

Prawo farmaceutyczne nie przewiduje bowiem, iż od chwili złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia w lokalu nie może być prowadzona inna działalność, w tym działalność innej apteki. Jeżeli wnioskodawca spełnia wszystkie przewidziane prawem warunki, brak jest podstaw do odmowy wydania zezwolenia lub uzależnienia wydania decyzji od rozstrzygnięcia sprawy toczącej się wobec innego podmiotu.

Orzeczenie ma również duże znaczenie dla interesu reprezentowanego w sporze wnioskodawcy, albowiem wskazuje na bezprawność zawieszenia postępowania. Pozwala podmiotowi planującemu otworzyć nową aptekę na rozważyć dochodzenie roszczeń odszkodowawczych związanych z bezprawną przewlekłością w udzieleniu zezwolenia, takich jak przykładowo jak koszty czynszu, wynagrodzenie personelu utrzymywanego w celu podjęcia działalności (przykładowo kierownik apteki, który uzyskał rękojmię jej należytego prowadzenia), jak również utracony zysk.

Z treścią całego wyroku można zapoznać się pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl